Σε όλους τους λαούς είναι αυτονόητη η σπουδαιότητα που έχει η καλλιέργεια και η εξέλιξη της μητρικής γλώσσας στην τρυφερή προσχολική ηλικία. Το παιδί δεν γνωρίζει ακόμη τους παράγοντες που καθορίζουν την αποτελεσματικότητα της επικοινωνίας (ποιος μιλάει, σε ποιον, πού, πότε, με ποιο σκοπό, για ποιο θέμα) και του λείπει μια σειρά από επιπρόσθετες γνώσεις (πραγματολογικές, κειμενικές, κοινωνιογλωσσικές), οι οποίες επιτρέπουν την επίδοση σε διάφορες μορφές λόγου ή την επιλογή των κατάλληλων γλωσσικών εκφράσεων ανάλογα με την κοινωνική θέση και τις γνώσεις των άλλων, το θέμα, τη φυσική περίσταση, το τι έχει ήδη υποθεί, κ.λ.π. Για την επίτευξη του στόχου αυτού χρησιμοποιούμε το παραμύθι, το κουκλοθέατρο, τη δραματοποίηση, το θεατρικό παιχνίδι και τις συζητήσεις.